اولین آغاز

می خواهم بنویسم مدتهاست در انتظار نوشتنم اما دل و دست یاری نمی کرد جز چند برگ ناچیز و پراکنده که همگی انوهگینند وغمبار در کنج خلوتگاه من.

نمیدانستم که آیا می توانم احساسم را؛همه غم و شادیم را و تمامی وجودم را بیابم و به رشته ی تحریر درآورم

اما دریافتم در کوچه پس کوچه های تاریک و سرد ذهن؛ در کلاف سر در گم خیال و در روزهایی که سکوت، ناقوس زندگی من است هیچ اثری از خاطرات تلخ و شیرین؛ روزهای شاد واندوهبارو شیطنتهای معصومانه ی دخترک زیبای ماه رویم برایم نخواهد ماند پس خواهم نوشت و ماندگار خواهد شد آنچه که بایسته است

شاید این نوشته بهانه ای باشد برای حرف زدن؛ برای گفتن آنچه زبان از گفتنش تفره می رود؛